1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Evimiz dediğimiz şey
Güvenli hapishaneler
Nedensiz öfkelerimizin anavatanı
Sıkıntıdan avaz avaz bağırdığımız
Tek boyutlu yaşam hücresi evimiz
Yıldız çiçeklerinin yerini
Sevimsiz dikenlerin aldığı
Sevgilerin gram gram azaldığı
Dertlerin dizi dizi sıralandığı evimiz
Ölü yapraklaradır son çağrımız
Umutsuz geleceklerde yapayalnız
Umutların çığlığı oldukça sessiz
Şafak sökmelerinde daha karanlık evimiz
Çıplak ustura ağızlarından kurtulduğumuzda
Başımızı avuçlarımıza alıp
Bu günde ölmedik diyerek
Ayaklarımızı uzatıp
Sere serpe yattığımız evimiz
Kayıt Tarihi : 26.9.2007 21:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!