Evimi Çok Özledim Şiiri - Münevver Şenol

Kimi zaman üzülüp, kimi zaman sevinsem de.
Hani şöyle bir dalıp, eskileri düşünsem de.
Geceleri yatağımda gözyaşımı gizlesemde.
Tutmayın, bırakın beni, evime gitmek istiyorum.
Evime gitmek istiyorum,
Çünki evimi çok özledim.
Özledim, dostlarımı, hatta olmayanları da.
Körfezin kokusunu, kafesteki kuşumu,.
Kapıdaki tekiri,
Tekirr kız seni bile özledim.
Evi otel gibi kullanan, bir işin bile ucundan tutmayan.
Yaralı parmağa bile etmeyen.
Etkisiz eleman, seni bile özledim.
Şimdi göçebe kuşlar gibiyim,
Kah ordayım, kah burdayım.
Tutmayın, bırakın beni, evime gitmek istiyorum.
Evime gitmek istiyorum.
Çünki evimi çok özledim.
14.8.2000