Evimden Gurbete Şiiri - Aşık Alicani 2

(Bitlis' ten İstanbul 'a)

Senelerce yaşadım bu güzel diyarda,
Bitlis' te, cennet gibi Tatvan'da.
Sonra bir haber aldım,
Yolculuk vardı sanki.
Gidip babama sordum,
Bana '' İstanbul '' dedi.
Hayır demek istedim,
Ama karşı gelemedim.
Annemin yanına gittim,
Anne '' Olanlar doğru mu? ''
'' Evet doğru oğlum'' dedi.
Annemde istemiyordu aslında.
Ayrılmak istemiyordum yarimden,
Geride kalacak olan bendim aslında.
Ben göçtüm bu diyardan,
Geride kaldım bir tek ben.
Ayrı kaldım yardan,
Dostum Emrah'tan.
Onlar mazide kalmıştı,
Bense gidiyordum gurbete doğru.
Ailem babamın peşinden,
İleri ileri gitse de,
Benim ayaklarım hep gerideydi,
Kalbim Yaseminde,
Aklım Emrah'taydı.
Gözlerim ise son kez bakarcasına,
Bitlis Kalesinde ve Tatvan'da,
Ve haklıydı gözlerim,
Onları son kez görüyordum.
Kusura bakmayın sizinle kalamadım.
Kusura bakama Yasemin,
Yanında olamadım,
Alıp ta kollarıma,
Sana sarılamadım.
Özür dilerim...
Ben şimdi başka bir diyardayım.