Evimde Kalayım Şiiri - Abdulsamet Su

En uzun şarkısını söylerken gece
Karanlığımın mehtabı evimde kalayım
"Ben hasta değilim "dillerden düşmeyen hece
Sığındığım limanım evimde kalayım

Yeryüzü karardı  gökler bize küstü
Para pul istemem hepsi süstü
Çiçekler  böcekler zulümlere sustu
Cennet yurdum evimde kalayım

Sokaklarda bedenler üzerine göğü çekti
Tomurcuklar soldu tarlalar hüzün ekti
Hekimlerin gözleri neyse ki pekti
Karanfil - kekik kokulu evimde kalayım

Kaldırımlar yalnız  caddeler boş
Aydınlatmıyor karanlığı lambalar loş
Sokakta hayat varmış gelse de kulağa hoş
Bedenimi sarmalayan evimde kalayım

Solmuş bedenler uzaklaştıkça  yeşerir
Bir zemheri eser gözler yaşarır
Yuvasına sığınan  bu sınavı başarır
Masallara daldığım evimde kalayım

Zaman tutulup nefesler daralırken
Ömür  sayfamızı  bir bir karalarken
Sevdiklerim bedenimi paralarken
Yaralarımı saran evimde kalayım

Tabipler hasta solar çiçekler
Çınarlar  yalnız yıkılır direkler
Gönüller yaralı kalplerde dilekler
Dertlere çare evimde kalayım

Huzurla dolu merhametli evim
Sarıp sarmalar şefkatli  evim
Meyvesini esirgemez rahmetli evim
Dalları umut dolu evimde kalayım