Evim Sensin,Yuvam Da Sen!

Bir anda oldu ne olduysa,
Belki de günlerdir belliydi.
Evim de sensin yuvam da sen derken,
Ayrılığa dayanabilir yürür gidersin demenin sebebi vardı.

Bakakaldım gelen mesaja,
Bir an sanki hayat durdu,
Kulaklarım uğuldamaya,çınlama başladı,
Annemi bile gördüm inan,
Sonra gözlerimden yaşlar boşandı,
Çok düşündüm,ayrılmak zamanı diyen mesaj,
Orada öylece duruyordu.

İçim boşaldı,
Etrafımdan insanlar koşarak geldi,
Kahkahalarıma alışık bir avuç insan,
Gözyaşlarıma mana veremeden bakıyor ve yaklaşamıyorlardı,
Çıkın dedim,
Beni yalnız bırakın,
Evet kötü bir haber aldım,

Sonra durdum epeyce,
Kalktım düşecek gibi oldum,
Tansiyonum oynadı galiba sendeledim,
Kulaklarımda bir şarkı,
“Her aşk incelip incelip kopuyor”
Devamını anımsayamadım.

Yeniden oturdum ve günü tamamladım.
Artık akşamlar,geceler sabahlar manasızdı.
Günaydın,iyi akşamlar,iyi uykular,
Ayrı mekanlarda da olsa beraber seyredilen diziler,
Daima birbirine tutularak dinlenen şarkılar,
Hiç biri yoktu.

Parkta buluşulmayacaktı bu sonbahar,
Yağmurda yürünmeyecek,
Karda gizli gizli öpüşülmeyecekti
Artık tavla haram,
Oynanmayacaktı.
Bu şehirde kaybettiklerime yenisi eklenmişti.

Bir aşk bitmişti.
Üstelikte çarçabuk,
Tek celsede hatta celsesiz üstelik tek taraflı
Sen ne dersin bile sorulmadan karar tek taraflı verilmişti.

Sonra savaştım,yazdım yazdım,bütün bunları hatırlattım.
Kazandım da görünürde ama,
Ne kadar doğru oldu emin değilim.
Bir kere ayrılık lafı edildi mi yürekten aşk çıkmıştır.
Bu hep olacaktır.
Her zaman konuşulacaktır artık,
Hiç bitmeyecek denilen sevdanın sonu gelmiştir.
Savaşın anlamı yok,
Uğraşmanın da belki.
O gitmeyi koyduysa aklına,
Mutlaka gidecektir.

23/09/2012