..EVİM EViM Şiiri - Onur Bilge

1
ÖZLEMLER

Bir ay kadar kaldım, hastanede
Refakatçiydim.
Sandalye üstünde uyukladım
Uzanıp yatamadım, rahatça
Dışarıya çıkamadım
Başka bir pencereden bakamadım.

Çocuklarımı özledim!
Gelen bir satıcıdan
Üç kıza üç bebek aldım
Oğlana saat…

Simit yedim, peynirle
Demli bir çayı özledim!
Ev yemeklerini…
Yere oturmayı
Bağdaş kurmayı
Uzanmayı...

Beynim uyuştu, uykusuzluktan! ..
Ayaklarım tutuldu! ..

Yoları özledim!
Birine, bir yere bağlı kalmadan
İstediğim zaman
İstediğim yere gidebilmeyi…
Koşmayı özledim! ..
Kayalardan atlayarak koşmayı…
Yürümeyi, kilometrelerce…
Gündüz gece
Özgürce! ...

Bir de gülmeyi…
Sesli sesli
Şöyle kahkahayla
Doya doya! ..
Yüksek sesle dinlemeyi, şarkıları
Televizyonu bir başına seyretmeyi…
Sevmediğim şeyleri bile özledim! ..

En çok seni…
Hem de nasıl! ..
İmkânsızdı! ..

2
SABAHLAR

Sabahları
Önce toz
Sonra deterjan, antiseptik kokuları…
Nevresimlerin, çarşafların pamukçukları…
Bir de kapı önlerindeki uzun bekleyiş…
Vizite saatleri…
Kahvaltılar, yemekler…
Kirli tepsilerde yemek artıkları! ..
Boğan, bunaltan ziyaretçi akını…
İnlemeler, gözyaşları, fısıltılar…
İğneler, ilâçlar, serumlar, kanlar…
Azarlar…

Sedye tıkırtıları…
Ameliyathane-Morg Seferleri! ..
Güle güle gidiş, moral toplayarak…
Yarı baygın dönüş…
Üşüme, titreme! ..
Hıçkırıklarla
Çığlıklarla hayata dönüş! ..
İlk derin uykuda sayıklamalar…
Umutlar, umutsuzluklar…

Hayatla ölüm arasındaki çizgide
Ağrılarla, sızılarla, figürlerle
Yapılan danslar…
Acılarla kıvranış
Bitmeyen hastalık müziğiyle…

3
BEKLEYİŞ

Bekleyiş…
Bilinmeyen kurtuluş, çıkış müjdesini
Veya
Ya ansızın
Ya da
Yavaş yavaş gelecek ölümü bekleyiş! ..

Gözleyiş…
Kapıya dikip de gözleri…
Bir canı
Bir yakını
Hatta bir yabancıyı bekleyiş…

Hasret…
‘Merhaba! ..’ ya, ‘Günaydın! ..’ a
‘Geçmiş olsun! ..’ a
‘Nasılsın? ’ a.

İhtiyaç duymak…
İnsana, Kur’an’a, duaya…
Yani Allah’a…
O’na sığınmak, bir biçimde…
Kendine acımak, ağlamak, garipsemek…

Yalnızlık…
Öyle ki
Kalabalıkta bile yalnızlık! ..

4
BEYAZLIK

Beyazlık…
Bulut, tavan, yer, duvarlar beyaz…
Çarşaf, yastık, nevresim, giysiler beyaz…
Âletler, ilâçlar, pamuk, ışıklar beyaz…

Renge hasret kalmak…
Sevinç duymak
Gelen her renkli şeyden…
Boyalı basından bile hoşlanır olmak…
Bir demet çiçeği seyretmek, saatlerce…
Bakışların, renklere kayışı…
Bir noktaya takılıp
Yorgun gözlerin kapanışı…
Bölük pörçük uykular…
Uyuklamalar…

İlâçların yan etkisi…
Baş ağrısı, baş dönmesi, mide bulantısı
Kâbuslar, iştahsızlık, unutkanlık…
Egoizm, kapris, inat, üstelik
Bir de dayanılmaz sinirlilik! ..
Huzursuzluk
Kasvet, kasvet…
Sınırsız, sonsuz! ..

Ve beyazlık...
Her karede
Her kerede
Sınırsız, aralıksız...

5
ÇIKIŞ

Ümitlerin tükendiği yerde
Güçlerin bittiği anda
Yetişmesi Hızır’ın…
Özlenen, beklenen sözler:
“Yarın çıkarıyoruz, sizi! Taburcusunuz! ..”

İşlemler
Son koşuşturmalar
Yakınlara telefonlar, müjdeler…

Boşaltılan dolaplar, çekmeceler…
Poşetler, valizler
Mutlu hazırlık…
Kazanılan dostlarla vedalaşma
Yine gözyaşları, ağlaşma…
Yine acı bir ayrılık
Mutluluğa, sağlığa
Kurtuluşa olsa da…

Yolculuk…
Her yolculuk gibi buruk…
Hızla inmek merdivenleri
Arabaya neşeyle binmek
Yollarda zevkle bakmak, sağa sola…
Mutluluk! ..

6
EVE DÖNÜŞ

Eve dönüş…
Bahçe, çiçekler…
Odanın rahatlığı, dağınıklığı
Yatağın alışılmışlığı
Yastığa kavuşma…
Ev yemeği
Demli çay
Sıcak bir duş…
Kumanda ile tokalaşma
Eski dost televizyon
Can telefon…
Saatin hoş gelen tik takları…
Tanıdık sandalyeler, masalar…
Çocuklar
Komşular…
Birlikte yaşamaya alıştıklarım…

Evim evim güzel evim! ..
Bir de sen! ..

Deliksiz uykularım
Kesintisiz rüyalarım…
Anılarım
Düşlediklerim
Biten özlemim…

Hayallerim, beklentilerim
Mutluluk…

Evim evim güzel evim! ..

Yine sen! ..

Uyumadan önce sen
Uyanınca sen
Gün boyu sen! ..

Hep sen! ..
Hep sen! ..