Evim Şiiri - Çay Şairi

Dallarım gider uzanırdı
Ulu dağdan ağrı dağı eteklerine
Ta gider dayanır palamut kalesine
Çayır ovaya, didim sahillerine
Rüzgarda savrulan yapraktım Erzurum pasinlerde
Deniz havasına alışkın köklerim
Uzanır Aydın Kuşadası İzmir Çeşme
Bir fırtına esti dışımda içimde
Savruldum dağıldım kıta kıta ülke ülke
Şahittir Meriç şahittir Atina Selanik
Dedim hayallerimde ki gibi tam benlik
Buldum kendimi içinde bir bilinmezlik
Kapana kısıldım bir tarafım Amsterdam
Bir tarafım Prag Dresden Posthdam
İtalya kıyılarından Paris sokaklarına
Uzandım bir yanım Zurich öteki Lübliyana
Ama içimde devasa bir boşluk dönsem ne yana
Gözlerim kuzey buz denizine takılmış
Ruhum uçurtma uçurur Amerika Kanada
Ötesi var mı ki bilmiyorum bu arada
Savrulan bu yaprak artık bir menzilde kalmalı
Toprağa karışıp filizlenip tekrar kök salmalı
Nicedir esen rüzgar fırtına değildir sebepsiz
Savrulmadım biliyorum ordan oraya sebepsiz
Şimdi düşünüyorum neresi son menzilim
Nerde ana kucağım gökyüzüm barkım evim

Bilgehan Işık