Evim Şiiri - Mahmut Bozkurt

Tüm anılarımız, fotoğraflarımız kaldı o evde
Üzüldün mü beni terk ettiğin için, ağladın mı
Maziye yanıp tutuştun mü benim gibi,yandın mı

Şimdi hayalindeki eve geçtik, ama sen hala osun
İçimde sana ait kalan o güzellikler, ölünce biter mi
İsmin geçtiği her cümlede içim kıpır kıpır atıyor
Ramazan ayı yaklaşıyor. belki içimdeki ateş diner
Leyla ya kavuşmak, bu kadar mı acı bu kadar mı zor
Elem dolu bir hayat içinde, kıvranmak ve seni anmak
Razı gelir mi, bu yıpranan yürekler, ağlayan gözler
İlelebet seni af eder mi bu beden,sana ağlar mı

Senin sesini duymak, sana bakmak bile yeter artardı
Endamına yandığım gülüşüne kandığım ey vefasız aşk
Neydi derdin, neydi zavallı biçareden istediğin

Oku artık yaptıklarını, bak gör artık gözlerin varsa
Kazan dibi senin olsun, aşık olan ruhun cehennemde
Uzun uzun kıvransın, neden öldü, cansız bedenim