Ömrümün baharında, çiçekler gibi soldum.
Benimde hakkımdı,gezmek görmek ve yaşamak
Hiç acımadın tanrım,öksüsüz kalmiş kuluna.
Yaşamaya çalıştım,gönlümce yaşamadım
Rahat gideceğim üzüntüm yok arkamda.
Görevimi yaptım,bıraktığım emanetlerine.
Servetimde yoktur ki, sonunu düşünem
Küçükte olsa,iki metre karedir beni evim.
Kayıt Tarihi : 21.1.2008 21:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Kök](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/21/evim-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!