Evhamlar
Üstünde göğün kendisini yarattığı bu beyaz duvar burada işte –
Sonsuz, yeşil, büsbütün dokunulmaz.
Melekler yüzer içinde, ve yıldızlar, aldırmazlıkta da.
Benim aracımdır onlar.
Güneş erir bu duvarda, kanar ışınları.
Bir gri duvardır şimdi, pençe yemiş ve kanlı.
Akıldan çıkarmanın yolu yok mudur?
Arkamdaki adımlar döne döne bir kuyuya gider.
Ne ağaçlar var bu dünyada ne de kuşlar,
Bir kekreliktir sadece var olan.
Bu kırmızı duvar kendi içine büzüşür durmaksızın:
Bir kırmızı yumruktur, açılan ve kapanan,
İki gri kesekağıdı – işte bunlardan yapıldım ben,
Bunlardan, ve pietaslardan bir yağmurun ve haçların altındayken
Tekerlerin beni alıp götürmesi dehşetinden.
Siyah bir duvar üstünde, belirlenemeyen kuşlar
Döndürürler başlarını ve ağlarlar.
Onların arasında ölümsüzlüğe dair konuşma yoktur!
Soğuk boşluklar yaklaşır bize:
Aceleyle hareket ederler.
(28 Mayıs 1962)
Sylvia Plath (1932-1963)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
https://ecnebiedebiyat.wordpress.com/category/sylvia-plath/
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 18.3.2017 22:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Apprehensions by Sylvia Plath There is this white wall, above which the sky creates itself— Infinite, green, utterly untouchable. Angels swim in it, and the stars, in indifference also. They are my medium. The sun dissolves on this wall, bleeding its lights. A gray wall now, clawed and bloody. Is there no way out of the mind? Steps at my back spiral into a well. There are no trees or birds in this world, There is only a sourness. This red wall winces continually: A red fist, opening and closing, Two gray, papery bags — This is what I am made of, this and a terror Of being wheeled off under crosses and a rain of pietas. On a black wall, unidentifiable birds Swivel their heads and cry. There is no talk of immortality among these! Cold blanks approach us: They move in a hurry. (28 May 1962)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!