ŞEYTANIN NÜFÛZ ETTİĞİ GÖNÜL
Doğa: ilmi bırak, kilimde vermez
Senin titreyişin onu güldürdü
Ekmek istersin tek dilim de vermez
Müslümanı açlığından öldürdü
Doğa nedir, ne demektir manâsı?
Tabiatı ilâhidir anası
Dilimizde tüp çocuğu kınası
İslâmi lügatta nûru söndürdü
Doğ’a diye doğuma söyler
Tabiat esrarı hikmeti eyler
Dehr Allah’ın, devr-i dâim-i eyler
Ledünniye parmağını bandırdı
Hinoğlu hin kurmuş, bozuk düzeni
Hep alkışlar mazlumları ezeni
İğfal edip intizamı bozanı
Karıncaya yetmiş deve bindirdi
Hıfzetmezse aşkedilen imânı
İstisnasız hevâ alır dümeni
Lânetullah oluverir gümanı
Cennetteyken anamızı kandırdı
Memnû kılındığı için sevdası
Yüreğinde deva bulmaz gaydası
Yedirince dünya oldu paydası
Beraberce yeryüzüne indirdi
Ömeroğlu Hakk’ın sevgili kulu
Tutmuştur gidiyor müstakim yolu
Hiç tesir etmezki tipiyle dolu
Eleste yüzünü Hakka’a döndürdü
İSLÂM der; Rabb’ım vermesin keder
Hakkı seven kula yazmıştır kader
Türlü belâlarla imtiham eder
Abd korkusu iblisleri sindirdi
Kayıt Tarihi : 23.3.2017 22:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!