Evet, Evet Bir Zaman Şiiri - Mehmet İslami

Turaptan halketti onu künfekân
Gönül Hawa’sına aktı bir zaman
Emâneten idi Cennette mekân
Memnû sarayını yıktı bir zaman

Yediren Ellâhtır yiyense Hawa
Âdem de yedi ki Merveyle safâ
Arasında sa’ye memûr müctebâ
Zevcinin lâfına baktı bir zaman

Habil İsmâıle müsebbip oldu
Kâbilse Adende ataşa daldı
Bu hâl çiğ tavuğun başına geldi
Cennette köşkünü yıktı bir zaman

Susuzluk; kurutan dilleri sarka
Hacer ZEMZEM dedi gitmedi arka
Yerinde kaynadı dolanıp çarka
Yüreğini; korku sıktı bir zaman

Bir kıptiye vurup öldürdüğünden
Mısırı terketti, bildirdiğinden!
Şuayb kızlarını güldürdüğünden
Sahura âşkıyla yaktı bir zaman

Sevdiğinin alâmeti ezâdır
İlâhi âşk müntesibe cezâdır
Kahrı bile sevdiğine sezâdır
Sûreta çarmıha çaktı bir zaman

İlm ü Ledün İlâhi âşk kalkanı
Sevdiğine seyran eder balkanı
Küfre karşı tufan-ı Nûh volkanı
Yaktı da denize aktı bir zaman

Bak İSLÂMİ; yetmiş yıldır denendin
Dedin: Birsin yâ Rab! yoktur menendin
Mükâfat, mücâzat; kendine kendin
Ettin; yâdın dahli yoktu bir zaman