EVET, ELBET ACITIR
Evet, tomurcukların çatlaması elbet acıtır.
Yoksa niye duraksasın ki bahar?
Niye bütün o sıcak hasretimiz
sargılansın ki şu kekre soluklukta?
Kış boyunca tomurcuk halindeydi kın.
Yıpratan ve patlayan o yeni şey nedir?
Evet, tomurcukların çatlaması elbet acıtır;
acıtır
büyüyen ve kapanan bir şeyi.
Evet, galiba zordur damlaların düşmesi.
Endişeyle titreyerek hantalca asılı dururlar;
sarılırlar dallara sımsıkı, şişerler, kayıp giderler –
Nasıl tutunmuş olsalar da, ağırlıkları aşağı çeker onları;
kararsız, korkmuş ve bölünmüş olmak zordur;
derinliğin çektiğini ve çağırdığını bilmek zordur;
yine de geride kalan olmak ve titremek sadece –
zordur geride kalmayı istemek
ve istemek düşmeyi.
Yani, en kötü durumdayken ve çaresizken,
çatlar ağacın tomurcukları sevinç içinde.
Yani, hiçbir korku sürmüyorken artık,
bir parıltı içinde düşer dalların damlaları;
unuturlar yeni olandan korktuklarını;
unuturlar yolculuktan tasalandıklarını –
Bir saniyeliğine tanırlar o en büyük itimadı;
yaslanırlar
dünyayı yaratan o güvene.
Karin Boye (1900-1941, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 6.5.2021 04:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ja visst gör det ont Ja gör det ont när knoppar brister. Varför skulle annars våren tveka? Varför skulle all vår heta längtan bindas i det frusna bitterbleka? Höljet var ju knoppen hela vintern. Vad är det för nytt, som tär och spränger? Ja visst gör det ont när knoppar brister, ont för det som växer och det som stänger. Ja nog är det svårt när droppar faller. Skälvande av ängslan tungt de hänger, klamrar sig vid kvisten, sväller, glider - tyngden drar dem neråt, hur de klänger. Svårt att vara oviss, rädd och delad, svårt att känna djupet dra och kalla, ändå sitta kvar och bara darra - svårt att vilja stanna och vilja falla. Då, när det är värst och inget hjälper, Brister som i jubel trädets knoppar. Då, när ingen rädsla längre håller, faller i ett glitter kvistens droppar glömmer att de skrämdes av det nya glömmer att de ängslades för färden - känner en sekund sin största trygghet, vilar i den tillit som skapar världen.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!