Evet Ben Şiiri - Osman Tezcan

Ben...
Yiğit duruşlara
Mert alınlara
Gönüllere,sevdalara
Dost yüreklere düşen bir cemreyim..
Çukurovanın sıcağı kadar munis
Limon yaprağı kokusunda ferah
Ve toroslardan düşen bir çığım ben..
Haince duranların
Kaçanların sıvışanların
Saklananların
Yarananların
İki yüzlü yananların
Yüzlerine tokat gibi
Sertavul’ da poyraz
Gülek’ te yüreklerine düşen
Yüreklerini eritip
Kanlarını donduran
Bir çığım ben..

Giden kalleşce de gitse
Dönen ölüm de getirse
Zehir de taşısa avuçlarında
Dağ gibi beklemek onu
Dağılmadan,
Sıvışmadan yerinden,
Mekana mıhlanmışçasına..
Şiar budur...
Ve ben buyum...

Hastalığım şifa bulmaz illettir
Bilirim derdimin ne olduğunu
Doktor kim,tabip kim ulan
Bana çare olacak...
Hastalığım bana nimettir
Vefadır,yürektir,mertliktir...

Utanmak...
Utanılası yaşayanların işidir
Alnı ak,yüreği berrak
Doğrulukta odun gibi
Eğrilikte izi olmayan
Adam gibi adam...
Yan yana gelmez
Yapayalnız da kalsa
Utanmak ve adam...

Allah’ tan gayrısından dilemem aman
Evet ben.... Fahri oğlu Osman...