Evet belki bir gün..

belki bir gün
sadece telaşımız yaşamak olduğunda
kalbimiz terbiye edilmişken yaşamakla
uzaklara gideriz
saçlarını sadece ben görebilmişken

içimdeki ağlama hissini bir göçmen kuşa emanet ederek..
içini senin gözlerinin ancak doldurabileceği bir masal boşluğu

sonrasını bilmediğimiz bir kent filmi izleriz
sen ağlamak için benim uykumu beklersin
ben şimdi ve bütün zamanlar için
bir uykuya dalarım

içimde yaşanmış olan ne varsa senin yüreğinde bağışlayıp
bütün cümlelerimi boyununa asarak
ve mümkünse annemden başlayarak beni seversin
sonra ben hiç görmediğim bir kasabada uyanırım
senin sesinden- artık geldık korkma dedığini duyarak

bir ten bir vatan karşılıklı iki eşitsiz içinde
ben bir armağana bakar gibi bakarken gözlerine
az sonra başlayacak olan yağmuru sabırla beklerken
bütün küfürsüz cümlelerimi tek tek ormana salarım