Evet Aşk Şiiri - İsmail Özabacı

Aşktı;

Evet bu aşktı

Uzun boylu, 30’ lu yaşlarda, esmer, takım elbiseli, elinde cep telefonuyla kafe den dışarı çıkan adam böyle söylüyordu karşısında duran ve elinde cep telefonu olan kıza, o an aşık olmuştu… Birden zaman durdu ve geri akmaya başladı her şey.

Adam geri geri kafede oturduğu yere gitti, genç kız geri geri o şehre geldiği otobüse, o otobüs geri geri Aşti’ ye, ve diğer otobüs geldiği ilk şehre, tarifsiz geri akıyordu zaman, kimse durduramıyordu yazarı. Evet adil değildi bu biliyordu ama, elinde değildi madem zaman makinesi yapılamıyor bende geri alırım her şeyi diye düşündü. Bu arada genç kız geri geri evine dönmüş, geri geri mezuniyetine, üniversite yıllarına, ilk kayıta gittiği güne ve ÖSS sınavına girdiği güne, o yaza geri dönmüştü, ama sonlara doğru zaman daha yavaş akmaya başlamıştı sanki.

İşleri zora sokan bu cümlede geçen şeydi, hem bundan önce anlatılan yukarıda ki paragrafta hem de bundan sonra anlatılacak aşağıdaki paragrafta işleri zora sokan şey AŞK’ tı;

Ve en sonunda Üniversiteye hazırlandığı dersane de tahta bir sıranın üstünde buldu kendini…Karşısında duran genç adama baktı, bir şeyler söyleyip duruyordu, ama kelimeleri anlamsızdı, sanki başka bir dünyadan gelmişti, hiçbir söylediğini anlamıyordu, ama o kadar merak ediyordu ki, gözlerinin taa içine bakıp, heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatan bu adamın söylediklerini;

Gözlerini kapattı, kulakları ile değil sadece kalbiyle dinlemesi gerektiğini düşündü, evet yavaş yavaş bir şeyler duyuyordu… İyice kendini verdi gelen seslere, pürdikkat kesildi; bunlar kanat sesleriydi, kalbinden uçuşan kuşların kanat sesleri… Anlam veremedi başta buna ama sonradan anladı bunun ne olduğunu;

Evet bu aşktı;

Aşktı;