Evet…
Yalnızlığın en kronik anı aynada kendini seyretmek
Bakacak bir kimsenin olmamasıdır artık yüzüne
Yanında sadece sen varsın ruhunu hapseden sen,
Gözlerinde kılcal damarların kan dolmuş, kan çanağı olmuştur
Öyle mutsuzsun ki; bunu bile yaşayamıyorsun yalnızlığında
Payalaşamıyorsun her hangi sıradan biriyle…
Evet payalaşamıyorsun içindeki volkanları,,,yangınlarını…
Oktay ÇEKAL
16.01.2013-23.12
Kayıt Tarihi : 9.3.2013 19:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oktay Çekal](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/09/evet-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!