EvET Şiiri - Mustafa Yaralı

Dilimizden kim anlar, kim duyar sesimizi?
“Neme lazım gafleti”, mahveder hepimizi.

Kavramların içi boş, zehir gibi söylemler,
Kimlere çıkar sağlar, abuk sabuk eylemler.

Alt üst olan dengeler, ayakları baş yapmış,
Liyakat çarpıtılıp, her biri köşe kapmış.

Milletin parasıyla, milletine ihanet,
Akıl almaz soygunlar, biliniyor nihayet.

Nedense anlaşılmaz, açık seçik tavırlar,
Menfaat çeteleri, bir birini ağırlar.

Buna rağmen nedense uyanmıyor halkımız,
Bu malum de-deler le, gasp olurken hakkımız.

Cumhuriyet diyorlar, cumhuru hiçe sayıp,
Üç beş yıl öncesinde, demokrasi hep kayıp.

Bu günle çok meşgulken, dünü çabuk unuttuk,
Vatan filiz verirken, ihanetle kurttuk.

“Bana değmeyen yılan, bin yaşasın” duygusu,
Bu nasıl insanlık ki? İnsana kurar pusu.

Aydınlardan geliyor, irtica irin gibi,
Lağım gibi kokuyor, karıştırdıkça dibi.

Millet için olamaz, çetrefilli ilişki,
On binlerce ihanet, yüz binlerce çelişki.

Bunlardan hayır gelmez, gelmemişti gelmezde,
Saltanata geberir, vatan için ölmezde.

İtibarlı Türkiye, Kendini bulmuş devlet,
Bu hızın devamına, EVET milletim EVET.

Önümüz çok aydınlık, kimseler karartmasın,
Dünün beceriksizleri, bu günü aratmasın.

Tek bir bayrak altında, bu ülkeden yanayız,
Birlik ve dirlik için, hepimiz can canayız.

01.09.20010…Mustafa YARALI