Evet Şiiri - Değer Ulaş Turan

Bu kaçak yıllar içinde,
Acıtan başka ne kaldı diye
Geçmişi yoklayıp durduk.
Kimi zaman başka düşlerin,
İçsiz haykırışını taşıdık.

Diyorsun ya;
Bu zaman dinlendiğim,
Ayrılışlarıdır,
Solup gitmedikten sonra,
Senin olduğun her yer,
Bir yokluk manifestosu gibi...

Ne tarafta bıraktık?
Kaçırdığımız otobüs seferlerini
Ve nasıl oluyor da,
Her şeye aynı gülemiyoruz...

Şimdi dinlemediğim şarkıları,
Başa alıyorum...
Okumadığım kitapları aralıyorum...
Yoksul çocukları daha çok özlüyorum...

Gece aceleydi seninle,
Gün tenhaydı ki
Her bakıp çevirdiğin,
Bir caddenin sıcak yalnızlığı
Ve içinden gecen hep sen...

Geç kaldık seninle,
Erken ayrıldık çocukluğumuzdan...
Çocuk...
Ellerini ver hadi,
Gülebildiğim gerçek sende...

Çocuk,
Gülüyorsam eğer,
Bu kentte değilim...
Ağlıyorsan sende geçmişe,
Ellerini ver hadi,
Yakarışlarını dindir...

Artık büyüdün sende,
Karanlıktan korkmuyorsan eğer;
Kötü adamları anlıyorsan artık,
Büyüdün yokluk içinde.
Büyüdün,
Var olarak...