Eve Yürürken Şiiri - Mahmut Sezai Altundağ

Karanlık bulvarlarında geziyorum bu şehrin
Ritmik adımlarla ilerliyorum evime
Bir kahvehanenin önünden geçiyorum
Yağmur ha yağdı ha yağacak
Uzunca ayrılık şarkıları çalıyor asfalt yolda
Paltomun yakasını bir araya getiriyorum
Kulaklarımda Beethoven’in Yedinci senfonisi
Yol boyu sürüyor bu akşamdan kalma senfoni
Kendimle konuşur buluyorum bazen beni
Konuşacak bir dost sesi olmayınca
Yalnızlığı düğüm olup takılıyor boğazıma
Bende sabır kalmadı sen bilsen de bilmesen de
Acıyı rüzgarla tarif ediyorum
Bir tutam da fırtına katıyorum azığıma
Yürüyorum ancak ne sana ne mutluluğa
Köşedeki erik ağacına selam verip geçiyorum
Yağmur bastırıyor yolun bitmesine ramak kala
Ah bu Bolu hiç bitmiyor yağmuru
Merkezden evimin arası ömrümün en uzun yolu oluyor bazı
Bazı akşamlar insanlara da rastlıyorum yolda
Paltomun yakası bir arada hala
Ben yürüyorum yağmur yağmakta
Ben gece paltom ve yağmur
Yürüyoruz ıslanmakta...

Mart 2019