Evimi özledim, evimi...
Annemi, babamı, kardeşlerimi...
Beni en çok sevenleri,
Ve de en çok sevdiklerimi...
Onları öpmeyi, kucaklamayı,
Onlara sarılmayı,
Onlarla çocuk,
Onlarla genç,
Onlarla yetişkin olmayı özledim.
Biraz daha yazmak isterdim,
Ama bırakayım biraz kağıt kalsın,
Ve mürekkep biraz da,
Diğer insanlara.
Kayıt Tarihi : 16.11.2002 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!