Eve Gitmeliydim Şiiri - Yiğit Hoylan

Eve gitmeliydim
Sokaklar ben doluydu
Alkol sınırda düşler havada şarkım dilimde kadınım kalbimdeydi.
Sokak lambaları ben hariç heryeri aydınlatıyordu
Hangi cehennemde olduğunu bilmediğim bir odam vardı biyerlerde
Babamın gelmemi istemediği
Bana ayrılmış
Özerk bir cumhuriyet kurduğum odam.

Yavaş yavaş ölürler ya yavaş yavaş yürüyordum bende,
Sağlıksız olduğumda sağlıklı düşünmediğimi de biliyordum.
Bir kadına aşıktım diğer bütün kadınlara düşman
Aynı türden olmalarına ragmen hoşnut olmuyordum diğerlerinden
Bu adil değildi elbette, hayatın bana olmadığı gibi
İç organlarımla hesaplaşmanın bir parçası diye tanımlıyordum bu durumu.
Kan pompalayan tarafım acıyor
Ve
Kalbim artık onuda kan tutuyordu.

Sadece sade bir hayat istediğim için
Eve gitmeliydim
Burada kalırsam
Sokaklar daha fazla alkol alıp gebermem için müsait gözukuyordu
Kaldırımlar kaldırılmayı bekleyen ınsanlarla dolu ve hala açtı
Sokak tabelaları orospuların keşlerin alkolıklerın mezar taşı gibiydi
Yürüdüğüm yolun ortasındaydım
Hayatın ortasındaydım
Aşkın ortasındaydım
Böyle aşkın yangınında kurtulması gereken ilk şeydi kalbim
Ve biliyordum ne kadar acılı bir sarhoş olduğumu
Yürüdüğüm yol kadar uzaktaydı sahibim

Eve gitmeliydim
Hayalleri kaldırımlarda
Seni sokaklarda
Alkolü kafamda bırakıp gitmeliydim
Bu kadar serserilik yeter diyip dirilmeliydim

Soguk suyla yıkanıp
Seni anımsatıcak bir şarkı açıp
Kendime küfretmeliydim
Sana o son sözü söylememeliydim

El veda ederken ''Elveda'' dememeliydim...