Gittigimde cocuksu gözleri isil isil olmustu.Uzun süre elini tuttum o da elime yapismis gibi birakmiyordu. Ona destek verircesine tutuyordum elini kolunu.Gözlerinin ici gülüyordu.Umut edercesine, medet umarcasina eve gitmek istiyorum. Yetmisbes yasina iki gün kala yaslilar evine gitmek zorunda kalmisti. O zamanda cocuk gibi agzini büzerek aglamisti.Caresiz gitmek zorundaydi. Kocasi felc gecirmesine ragmen en az on yildir karisinin tüm sorumlulugunu üstlenmisti. Simdi her sey gözüne geliyor bu büyük sorumlulugu devam ettirmege cesareti yoktu. Tek elle ona yetemiyordu. Her seferinde kadinin kalkip oturmasina yardimci olurken caresizlikten aglayacak gibi oluyordu. Karisinin düsmesinde korkuyordu. Gücüde yetmiyordu. Cok iyi bir esti. Sabah kalkip Kahvaltisini hazirliyor kadinin bir dedigini iki etmiyordu. Bir gün onun karisini tuvalete gidebilmesi icin tekerlekli sandalyeden nasil tek elle kaldirdigina sahit olmustum. Ona cok büyük bir saygi duydum, elini kadinin sirtina koymus tek elle yukari dogru kaldirmaya calisirken yüzü gözü kafasi kipkirmizi olmustu..
13.11.2016 Bad Hersfeld
Zeynep Sekerci
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta