Evdeşim. Şiiri - Yüksel Koç

EVDEŞ’İM
Kırk yıl önce gönül haneme girdin
Düğünlü dernekli toylu Evdeş’ im
Yüreğime nakış nakış örüldün
İlmik ilmik desen desen Evdeş’ im.

Hak Teâlâ’dan kaderime yazılan
Şu bahtıma ışık gibi süzülen
Ak alnıma elif elif çizilen
Güler yüzlü, tatlı sözlü Evdeş’ im.

Gözlerin gözüme bir an gelince
İçime bir huzur dolar ilk önce
Gurbet yolu bekledin ömrünce
Sabır yüklü kor yürekli Evdeş’ im.

Gün oldu halvetten halvete düştüm
Meltem yeli gibi bağrıma estin
Yaz bahar demedin her mevsim açtın
Gönül bahçemde gülüm Evdeş’ im.

Hayal değil, rüya değil gerçeğim
Çölde şebnem, dağda kır çiçeğim
Dar günümde dayanağım desteğim
Soyu insan, huyu melek Evdeş’ im.

Ömrümüz tükenip bittikçe her gün
Hep yoklukla geçti bugünle dünüm
Katıksız soframa günde üç öğün
Acı soğanı bal eyledin Evdeş’ im.

Ta ezelden gönül verip sevdiğim
Ozan Yüksel sevdasına yeldiğim
Yüreğime attığın kördüğüm
Çözülmedi çözülmesin Evdeş’ im.

Yüksel Koç