Evden Uzakta Kaldığımda Şiiri - Adem Özbay

Evden uzakta kaldığımda anlarım uçmak nasıldır tek başına,
Çiçekleri öpen arı, neden sokar bir güzelin yanağını,
Uzun bir boşluktan düşmek kabusun en ortasında,
Ve söylemek bir nas bir besmele boynu hışımla sıkılınca,
Tıpkı böyle yaşıyorum işte tüm günlerin seranatını,
Sanki gece ile gündüz arasına konulmuş, unutulmuş bir gül parçası,
Kim açar ki artık solmuş bir gül için bu yaşamak kitabını,
Ve ben her saat başında, zaman cellatına uzatırım boynumu,
Günahı kalbini aşmış bir adam olarak bilinirim can alıcılarca,
Kimse yanaşmaz son anımda yanımda olmaya,
Ölmeliyim belki bu yabancı diyarda, evden uzakta,
Ah sevgilim, uzanabilir miyim en azından kalbinde bir mezara,
Evden ve senden uzakta kaldığımda.