Ne siyaset bölebilsin,
Ne insanlıktan çıkalım.
Ne şeytanı çarpabilsin,
Kendini topla canım.
İnsanlardan buz gibi,
Soğudum üşüyorum.
Dostlara çok kızgın,
Bir kor gibi yanıyorum.
İşe, eşe kalbim kırık
Acısını ben çekiyorum.
“İnsanlık ölmüş” derler.
Fatiha’lar okuyorum.
Ölmek için yaşıyoruz,
Nerde nasıl bilemeden.
Eldekini sevmek değil,
“Evdekini” seviyoruz.
Kayıt Tarihi : 5.9.2020 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!