Evde yokum... Şiiri - Murat Demirci 2

1/B numara 5...Tak...Takk! ! !
-Evde yokum diyecek kadar aptallık içinde kapıya yöneliyorum, gözüm yelkovana takılıyor ansızın, saatlerce bakabilecek kadar hissiz ve çaresiz...Korkunun tüm evreni sardığını sanarak içimden geçmişin savrulmasını bekliyorum inanarak...
1/B numara 5...Tak...Takk! ! !
-Kapıyı aralıyorum içeriye doluşan ayışığı, unuttuğum özgürlüğümü hatırlatır gibi.. usulca seriliyor yüzüme.Bir çift göz konuşmadan önce sanki aklıma yazıyor amacını...
-Adınız?
-Kimsiniz?
-Polis olduğumu söylediğimi hatırlıyorum..
-Ce..mil.
-Tutuklusunuz! ! ! Üstünüzü giyinin gidiyoruz...
İçimden gelen en masum cevaptır söyleyemediğim o an..
Hatırladıklarım sorgularıma yetmeycek biliyorum...
Son kez gördüğüm odamın pencerisine bir karanfil bırakıp, öpüyorum sessizliği göğsünden...
Dışarda ki soğuk arabaya binerek daha da üşümeye gidiyorum ısındığım onca yürekden koparılıp...