Evde Yokum Şiiri - Savaş Karaduman

-Yeni yıla ve yaşama şiirlerle bir kez daha merhaba-

“tak tak…” kapım çalındı
“Mutlulukmuş” -öyle mahcup mahcup… Öyle utangaç-
Yıllar sonra gelip de kapımı çalan
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Duvar gibi suskunluğumla

“tak tak…” kapım çalındı
“Sevinçmiş “ -öyle utana utana… Öyle sıkıla-
Onca acının ardından gelip de kapımı çalan
Elinde plastik ölü çiçekler - renksiz, ruhsuz, kokusuz-
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Ustura gibi kanatan kızgınlığımla

“tak tak…” kapım çalındı
“bundan sonra güzel günler göreceğiz” gelmiş -öyle pişkin pişkin…
Utanmadan ömrümün son günlerinde
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Buz gibi küskünlüğümle

“tak tak…” kapım çalındı
“aşkmış- gülmekmiş” meğer
Yüreğimde yaprak yaprak kuruyan aşklardan
Ve gözyaşlarından sonra-öyle pişman pişman… Öyle üzgün-
Özür dilercesine kapımı çalıp da duran
“Evde yokmuş” dedirttim kendimi
Yer yarıldı da yerin dibine giren gülüşüm
Ve deprem gibi başıma yıkılan yalnızlığımla…

Geç kaldınız…/ defolun…/ gidin
Şu mübarek ağzımı açtırmadan benim…
Sakın haa! Bozmaya da kalkışmayın
O kahreden…/ o yalnız…/ o korkunç…/ o mutsuz…
O aşksız…/ ve o gülmeksiz kalan kurulu düzenimi…

Ele avuca sığmayan çocuk gibi
Yürek kapımı çalıp çalıp da kaçan sendin demek
Seni gidi güzel günler göreceğiz seni…
Seni gidi aşk…/ seni gidi sevinç…/ seni gidi mutluluk seni…

1 Ocak 2021