Evde Kal Abdullah Olarak

Sokaklar sessiz mescitler cemaatsiz,
iki büklüm yaşlılarımız yalnız evlerinde hapis,
Bu nasıl bir kabus havası sisli kokusu habis!

Her yerde bir yas var sanki, hayalet şehre döndü memleketim,
Çiçekler neden kokusuz, oysa aylardır Baharı bekledim,
Bu korku neden?
Sağlam kaleler de olsak da bulacak beni ecelim!

Yine karıştı mefhumlar, yeri değişti önceliklerin!
Hani önce tevekkül diyecektik Allah kerim,
Yoksa unuttuk mu?
Allah yardım etmese boşadır tedbirlerim!

Hislerimiz duygudan yoksun bedenlerimiz öylesine ruhsuz,
Corona bahane zaten hastalığı kapmıştık hepimiz öylesine huysuz,
İliklerimize kadar işlemiş iken bu yozlaşma,
''Sensin bizi kurtaracak olan Allahım''
Bu son söz.