Evde Kal Şiiri - Dursun Özden 3

evde kal
göçmen kuşlar, gelmez oldu yazıya
plajlara inek doldu-döviz aldı azıya
geldi korona, köyde bitti tarhana
kurallar manzumesi pek şahane
bu ev hapsi, çok sürecek daha
obruk çukuru, meke gölü kuru
o sürmeli eşek, gezgin vapuru
leyleğin gagasında gelen kimdi
doğan çocuk gül memeyi emdi
ve tuzlu su içti, kana kana şimdi

yitik yolcuları selamladı-tam ikindi
ak sarıklı ali baba, ulu hasan dağı
aksakal, bilge, anadolu dervişi idi
taşpınar kilimi, güneşi son öpendi
kristal tuz kuşları ovaya erken indi
akça düzlükte seken o koca leylek
yuva kurdu, telgraf direğine tünedi

heybesi şiir doldu, çoban ahmet soldu
azığını çözdü ve kendi izinde kayboldu
bir daha köye dönmedi ve ocağı söndü
al kınalı o taşlar dile geldi-semah döndü

akça gölün orta yerinde bir çift semazen
göçmen kuşlar indi, korona dansı denedi
toprak damlı evde duyduğunuz mart çığlığı
gölyazı çapkını, daldan dala, damdan dama
atlayan, her an-her yere zıplayan, kırmızı kedi
doyasıya sevişen, o hovarda kuşları tembihledi
yaşlı-geveze papağan: ‘salgın var-evde kal’ dedi.
DURSUN ÖZDEN