...EVCiLİK...
HADİ GEL ÇOCUK OLALIM,
BİR EVCİLİK OYNAYALIM SENİNLE...
SEN BABA OL,BEN ANNE..
ÇOCUKLARIMIZ OLSUN İKİ TANE...
HER SABAH UYANDIRAYIM SENİ AŞK DOLU SÖZLERLE...
SEN HER GECE GEL BANA KUCAĞINDA GÜLLERLE...
BEN SARILAYIM BOYNUNA,
SEN KOKLA SAÇLARIMI...
BEN SORAYIM SEN ANLAT...
HAYATIM NASILSIN?
NASIL GEÇTİ GÜNÜN?
SONRA SEN BANA SOR,
AŞKIM YEMEK VAR MI?
OLMAZ MI?
SONRA YILLAR GEÇSİN ARADAN...
CAN ASKER,EYLÜL OKULDA, SON SENESİ...
İSTEYENLERİDE ÇOK...
ACEP VERMELİ Mİ? VERMEMELİ Mİ?
EN İYİSİ SORMALI SEVDİĞİ VAR MI?
NERELİ?
BİR DÜĞÜN ALAYI KURULMALI Kİ,
SENİN BAŞIN DİMDİK,
BENİM GÖZLERİMDE MUTLULUK GÖZ YAŞLARI
KIZI GELİN ETMELİ...
BAK OĞLUMUZUN ASKERLİĞİ DE NERDEYSE BİTTİ,
İŞ GÜÇ HAZIR...
EV BARK,BİRDE GELİN GELDİMİ...
SONRA;
TORUNLARIMIZ OLMALI BOY BOY...
BAHÇE KAPISINDAN GİRERKEN...
DEDE, NİNE DİYEREK KOŞMALILAR,
KIZIMIZ BAĞIRMALI,
YAVRUM YAVAŞ! DÜŞECEKSİNİZ...
ELLERİMİZ BURUŞ BURUŞ...
SAÇLARIMIZ AKPAK...
YILLARIN KESKİN ÇİZGİLERİ YÜZÜMÜZDE...
AMA HALA İLK GÜNKÜ YILDIZLAR GÖZLERİMİZDE,
IŞIL IŞIL AŞKLA BAKMALIYIZ BİRBİRİMİZE...
HİÇ BIRKMAMALIYIZ ELLERİMİZİ...
BÖYLECE YAN YANA GÖMMELİLER BİZİ...
SONRA ŞÖYLE YAZMALILAR MEZAR TAŞIMIZA...
GERÇEKTEN SEVDİLER...
YAŞADILAR...
ÖLDÜLER...
MEKANLARI CENNET OLSUN...
Kayıt Tarihi : 11.10.2006 02:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HER İNSANIN İÇİNDE BİR ÇOCUK VARDIR... BİRDE HAYALİ... YOKSA SİZİN YOK MU? :))
yüreğinize sağlık!
Birden donuyor gülümsemesi..
Kocaman bir gölge kaplıyor gözlerinde ki pırıltıyı..Kısık bir sesle; beni hiç sevmediler diyor! ...
İki kardeşi ufacık daha ve kendisi,yeni yetme bedenine anne yarısı kocaman bir ablalık yüklemiş,soğuk kış gecelerinde kardeşlerinin ellerini,buz tutmuş yanaklarını ısıtmaya çalışırken...
Çocukluğundan hatırladığı sırtında kızılcık sopasının açtığı yara izleri,esas kanayan ise yüreği...Çünkü onun canını yakan babasının hoyrat ellerinden çok,annesinin hiç bir şey yapmadan seyreden gözleri...
Kim bilir; kışı ayaz,yazı cehennem bir memleketin cahil insanlarıydı belki onlar ama kızın istediği tek şey saçında okşayan bir el,dilde tatlı bir sözdü,belki de şefkat dolu bir bakış...
Olmadı...olmadı'da büyüdü serpildi denemez,on altısında bir tomurcukken,açamadan soldu anasından büyük bir adamın ellerinde...Veri verdiler hiç bilmeden,tanımadan daha yaşıtlarıyla ip bile atlamamışken çarşıdan alınıp bir köşede unutulmuş lüzumsuz bir eşya gibi.Üstelik eteğinde üç çocuk ne evinde ekmek,ne sırtında bir gocuk,uzak diyarlarda sevmediği bir adamdan haber bekleyerek...
Kapandı evine kapı baca,pencere ve yüreğini sımsıkı kilitleyerek...Tek dayanağı evlatlarına olan sevgisi olan bir kadın.Küçücük bebeler daha; iki kız,bir oğlan,üşümüş yalnızlığında yüreğini sıcak tutan…O'da uzun sürmedi,koparıp aldı kocam dediği gavurun oğlu,onları ellerinden...
Giderken iki kelime etmiş hiç unutmuyor,yakında senide alacam! .Sonra geçen günler,aylar yıllar ve çocuklarının büyüdüğünü resimlerden seyreden bir kadının duyulmayan feryadı...
Neden sonra o da gidiyor o uzak memlekete...Yabancı bir diyar ve anasına yabancı üç çocuk
Şimdi karşımda oturuyor,buruk bir gülümseme titriyor dudaklarında ve o hiç söylemese de
gözlerinde bir yalvarış var dolu,dolu…
ANNE BENİ SEVSENE...
MÜKEMMEL ÖTESİ
DİĞER ŞİİRLERİNİZİ DE ZAMANIM OLDUKÇA OKUYACAĞIM. TEŞEKKÜRLER. YORUMLARINIZ İÇİN DE....
HİÇ BIRAKMAMALIYIZ ELLERİMİZİ......
TÜM YORUMLAR (37)