oyun sahnemin Dragon’u
kırmızı ışık tanımayan
kaygan seramiklerde
dersleri vardı züppe
parmak ısırırdı
on üzerinden on puan
asiydi “Eva”
bir o kadar da serseri
yanıyordu gözleri
can yurdunda fırtına
bir standardı vardı
delikli kanepe
dar saatlerde
düşerdi peşine
sessizlik tacıydı
dört duvara yansıyan
av peşinde ıssız sünepe…
Kayıt Tarihi : 24.12.2012 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!