Ev Yok, Diyorlardı

Bir süre yerleşecek sonra ayrılacaktım,
Kira ne isterlerse rakam kırmayacaktım…

Fakat şahsım bekârdı, ev vermeyeceklerdi,
Namusumuz var, deyip güvenmeyeceklerdi…

Hiç kimse ev vermedi, kefil bulamamıştım,
Belde uzak yerdeydi dönüp arayacaktım…

Tekrar geriye döndüm, aktarmalı şekilde,
Kandil Kasabası’ndan, Yozgat’ın ilçesine…

Üç kez tekrarlanınca sonunda ev verdiler,
Ev ev gibi değildi, rakamı yükselttiler…

Kasabadan kefilim bize arka çıkmıştı,
Bir yıllık peşin para kapıları açmıştı…

Daha doğrusu kiler, ev gibi düzenlendi,
Tuvalet banyo ile su kanalı döşendi…

Döndük ve de yerleştik sıkıntılar başladı,
Çünkü tek başınayız şahsımız tam yalnızdı…

Hoş geldin diyen de yok hoşnut karşılanmadım,
Suratlar asılmıştı daha henüz yalnızdım…

Ne zaman gelecekler, diye soruyorlardı,
Yalnız değilim deyip, şahsım oyalamıştı…

Gelenim olmayınca, Hocam çık diyorlardı,
Kira çok yükseltilmiş, bizi zorluyorlardı…

(2008)