Ev Sahibimin Çivili Tahtaları

Şahsım zaten bekârdır, fazla değer verilmez,
İşimiz dahi düşse, bu yine önemsenmez…

Bahçeyi pek kullanmam, oysa hakkımız vardır,
İnmek istesem bile, hatırımız zayıftır…

Köpekleri bulunur, ona yemek veririm,
Balkon demirlerinden, köpek için inerim…

İnmek artık zorlaştı, başka iniş te yoktur,
Biraz yüksekçe zemin, kestirmeden bir yoldur…

Engeller konulmuştur, çok yerden tutunurum,
Elimde bir kap yemek, düşmeden zor dururum…

Ev sahibim gözetler, bahçeye indiğimi,
Kalmam dakikalıktır, bilmezler niyetimi…

İşlerine hiç gelmez, zorlarına gidiyor,
Hapishanede gibi, şahsım hep hapsoluyor…

Şimdi tahtalar yığmış, balkonumun dibine,
Hepsinde çiviler var, şahsımın da yönüne…

İnşaat tahtaları, üst üste kayılmışlar,
Üstlerine basarken, bazen de batmaktalar…

Yan tarafa konulsa veya ilerisine,
Bahçe oldukça geniş, hep inat niyetine…

Taşıma haddim de yok, aile çok geçimsiz,
Bu şiiri okusa, sonucu bilirsiniz…

Okumayacaklardır, bunu zannetmiyorum,
Yoksa hemen çık derler, bunu da biliyorum…

(2012)