Ev'liyiz Ama Mutlu muyuz?

Üç kuşak bir yaşardık, üç göz odada,
Gözümüz yoktu şatafatta, modada,
Sevgi, saygı, sadakat; her şey alenî,
Evlât halinden memnun, ana duada.

Birer yastık yeterdi, gizlenince gün,
Yarı aç, yarı susuz geçse de öğün,
Bir tas sıcak çorba, iki dilim ekmek,
Cümlesine bayram, cümlesine düğün.

Her çatının altında bir tomar uşak,
Hepsi birbirlerine açmışken kucak,
Sülâleyi böldük, yeni evler açtık,
Artık böyle yaşıyor, bugünkü kuşak.

Yeni evler mutluluk getirir sandık,
Yuva kurmadan ayrılığa dadandık,
Çocuklar perişan, umutlar kırılgan,
Olan bize oldu, yine biz aldandık.

Mekân yaptık dört duvarın arasını,
Evlâtlar arayıp, sormaz atasını,
Ne hoşgörü kaldı, ne de samimiyet,
Komşu sarmıyor komşunun yarasını.