Ev-ıı Şiiri - Efe Yildirim

İhanet ettim sana ey evim...
Senden dünden vazgeçer gibi..
Zaten vazgeçmesem de vazgeçmiş gibi
vazgeçtim...
Zaman dedim bekledim.

Zamanı bekledim,
yalanmış oysa ki zaman,
durmak bilmezken, gittiği yeri bilmezken yelkovan..

Yolunu gözledim
Sana döndüm
Evime dönemedim..
Eski kokuyu, eski günleri bekledim

Boğazımda acı bir tat,
Aklımda yaşanmış,
zamanla yaşanamayan anılar...

Ey evim başından beri ben sana ihanettim,
Kış güneşi düştü sokağa,
yürüyorum bi yer gidecek gibi
seni geri getirebilcek gibi

Cebim boş,
çıkarmam,çıkaramam elimi cebimden
kimse görmemeli cebimin içindekini
nasır tutmuş ellerimi..
ağzımdan çıkaramadığım,
yanıp tutuştuğum hülyalara sahip olduğum gibi..

evsizler seyreder beni
öncüsüyüm evsizlerin,
düşlerim takip eder beni,
aklımda ise hiraetim.