Eskiden ev alma, komşu al vardı.
İnsanların baktığı toprak duvardı.
Evler insanlara her zaman dardı.
Çünkü insanları çeken sokaklardı.
Ev alma komşu al sözü geride kaldı.
Çoğu kendi evini alma hayaline daldı.
Kredi çekip borçlanıp kendi evini aldı.
Elbette her insan kendi evinde kraldı.
Eski komşuluk ilişkileri hani nerede?
Komşular ortak olurdu bir çok derde.
Şimdi hastalansa, koksa da biri evde.
Haberleri olmaz,cesedi kalır geride…
İnsanlar nereye kadar kiracı olur,
Rahatlığı, huzuru kendi evinde bulur,
Kira vermez, parası cebinde durur.
Her zaman kafası rahat, kaygısız uyur…
Kendi evi olmasa rahat rahat uyur mu?
Kirada otursaydı bu huzuru bulur mu?
Kiracı olsa aldığı para cepte durur mu?
Gerçekten insanın evi gibi olur mu?
24.06.2013
Hasan KAYA
Eğitimci-Şair Yazar
Kayıt Tarihi : 24.6.2013 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkesin evi olması için yazılmış,herkesin kiradan kurtulmaları için kaleme alınmış bir çalışmadır
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!