Ev Şiiri - Dilek Burak

1
Cenaze törenlerinde karşılaşırız daha çok seninle,
Gözlerinde sonsuz bir yol
İnsana 'gitmelisin' dedirten
Nereye, şimdi bilmiyorum
Kollarımız kısa geliyor bu hayatlara.
Çekip çekiştirdiğimiz,
uzadıkca daralan ruhlarımız gibi
yorgun zaman
Ama; bir gitmek var gönlümüzde
Bu yüzden ayrılıklı şarkılarda kalana hüzünlenir,
ağlarız kendimize

Suspus konuşuruz seninle en çok cenaze törenlerinde
Gözlerimiz kırpıştırırken anıları, söz uzayıp gider
İçimizdeki denizin henüz solmamış,
yosunları diz boyu sarsa da bedenimizi...
Ayaklarımız! ayaklarımız diyorum, bu telaşı daha kaç
mevsim yaşayacak.
Belki duyarız tenimizden çekilir gibi kumsalı,
çakıl taşlarını, kıyıda serinleyen kuş seslerini,
istiridyelerin kalp atışlarını... Duyarız! diyorum
bu bizim heyacanlarımız.

3

Daha sık cenaze törenlerinde buluşuruz seninle
Bir çift söz gibi saplanır bakışlarımız
'gitmeliyim' dedirten
Bunca izle nereye tükenir insan
Karşılıksız çekler gibi yüzünü çeviren hayat!
Hamiline yaşanmıyor
Tersi de olası
Belki de en uzun hayaller
bir arpa boyu.
Naftalin kokusu, can sıkıntısı, cam kırıklıkları,
çam ağacının rüzgarladığı boş salıncak ipinin boğazında
çözdüğü hıckırık sesi...
'gidelim'

4

Gönendirilmiş bir alışkanlığı yakarız belki de...
Kimbilir hangisi yakılır kandillerin,
zaman koşarken gözlerimizden
Eğreti sevişmelerin çürüttüğü hayatlar
ki adresi aynıdır yıllar yılı
Bu yüzden 'evim' en çok sızlayan yerim
tam ortasında şiirin.

5

Günü göz ucuyla ısıtan güneş!
Sabahın suya değdiği yer
Gönüllerimizin serinliği
ki kan bağımız kaldı geriye
Bir gülümseyişi iliştirir gibi göğsüne
Yerleştir yüzünün yarısına kederi
aynalar da ihanet eder

6

Her şey geçmişe yaslı
Bu ev
Bu oda
Siyah beyaz anılar
Eksilen eskiyen eşyalar
Ve boş çerçeve
Akışı olmayan mavi bir geceye yazılan şiirler
Ve başka hayatlarda gizlenen özlemler...

7

Yine de bir gitmek kalmıştır gönlümüzde...

8

Evin en yaşlı eşyası
Ceviz kaplamalı, kilidi kırık
Çeyiz sandığı.
İçinde annemin özlemi saklı
saklıyorum bende
Bu sadece özleme saygı...