Bugün bıraktığın anılarınla boğuştum
Sen düzenlemiştin bu odayı
Sen gittiğinden beri kap karanlık dap dağınık
Girmeye korkuyorum o odaya
Her tarafta senin kokun
Ben o odayı gözlerinle süsledim sevgilim
Son nefesime kadar benimle kal dedim
Tahminimce 30 sene kalmıştı benim son nefesime.
Sana bu evin içinde mutlu bir ömür vaat ettim sevgilim
Sen her zaman bu evin penceresinden bakmışsın meğersem
Şimdi başka dudaklarda başka kollarda
Sende kendimden bir yarım baktım
Kesip attın sevgilim
Seni bu evde ağırlamaya çalıştım. Ama sanırım başaramadım
Başka evlerde mutluluğun dediler taşınmayı bilemedim
Bilemedim anılarınla dolu o evi ateşe atmayı
Bavulu toplamış şimdi gidiyorsun
Gitme diye kapıyı kilitlemeye değermi
Bu evi yıkma sevgilim
Ben burada yaşıyorum
Hâlâ buralardayım ölmüş bedenim ile
Seni bekliyorum pencereler açık duvarlar yıkık
Dön diye.
Kayıt Tarihi : 22.2.2022 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!