Ev Şiiri - Ahmetcan Kalır

Gözümü yalın ayak
koştuğum bir zamanlar
Sıcak asfalta diktim
Nasıl da eridi ellerim
alyanslı kulleler arasında
Nasıl da  eridim

Koşarken yalnızlık
yokuş arasında
Çarptı kalbime zamansızlık
Titredim incir ağacında
İnemedim bir daha
Nasıl da inemedim
ufacık damdan
Nasıl da

Sessizliğin bağrışları
odalarda sarmaş dolaşken
Salonda
Nasıl da yakalayamadım
Nasıl da
Açık kapıdan
çıkamadım

Bir nefeslik
Bir dinlenmelik soluduğum
hava
Ciğerlerime değil de
Gözlerime dolarken
Nasıl da silemedim
Nasıl da
Kolay mı

Anlamı yok artık
Dönen hiçbir fırıldağın
Kırılan hiçbir tasonun
oyunlarımda
Kayteni kopmuşken
ellerimin arasından
kayan uçurtmanın
gökyüzümde
Nasıl da tutamadım
Nasıl da

yalın ayak
Koştuğum bir zamanlar
Sıcak asfalta diktim
gözlerimi
Nasıl da eridi ellerim
Nasıl da...