Ev Şiiri - Yunus Özerdem

EV___________

Bomboş bir ev bekliyor şimdi beni
Göz göz karanlık sarmış köşeleri
Yuttu yutacak pencere dehlizleri
Kokun sarmış evin dört köşesini
Küçücük terliklerin dolu kapı dibi
Gözlerim arıyor incecik bedenini
Bir gemi oturuyor karaya şimdi
Sanki biri geçirmiş boynuma ipi
Boğuluyorum sadrazamlar gibi
İpi göğüsleyen yine ben gibi biri
Çabalıyor iterek kalayım diye diri
Biliyorum gördüm ben bu filmi
Atıyor aşık olanın finalde beti benzi
Filmin sonunda köle oluyor efendi
Ağlıyor yastığa sarılarak geceleri
Şiirler yazıyor ardarda dizerek heceleri
Dolaşıyor tek tek tüm meyhaneleri
Arkadaşı oluyor kel kör meyhaneci
Geriye kalansa sessiz masum deli
Eserken ufuktan usulca ayrılık yeli
Terketme ey yar uzat bana o eli
Yeniden uyandır içimdeki devi
Tutup kaldır renklendir solgun evi
Çiçek dolsun yine evin pencereleri