Zümrüt yeşili gözlerinde,
Pırlanta parlaklığında kayan iki yıldız,
Dilinde kekeleyerek söylemeye çalıştığın,
Ama söyleyemeyip, yüreğinde saklamak zorunda kaldığın,
O halin anlatıyordu çaresizliğini.
O yüzden hiçbirşey sormadım sana.
Çünkü bir kişiyi tanımak için,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiirinizi ilk okudugumda söylediğiniz bir cümleniz aklıma geldi.
''Yasamayı hayal ettiklerimi yazıyorum'' demiştiniz.
Bu yaşamayi hayal ettiginiz bir şiir olamaz. Bu kadar içten ancak yaşanmış bir olay anlatılabilir.
Bu kadar derin sevgiye layık olabilmek ne kadar güzel .Değerini bilmeyenler düşünsün.....
Gözleri uzaklıklar değil,bazende göze alamadiğimiz yakınlıklar acıtırmış......
Dilerim gözleriniz ve yüreğiniz hiç acımaz....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta