Etrafımdakiler Şiiri - Serdar Atasever

Etrafımdaki herkes senden nefret ediyor.
Artık seni anlatacağım kimsecikler kalmadı.
Kime seni anlatsam ya tamam sus diyorlar.
Herkeste aynı söz.
Sende hiç kafa yokmuyla başlıyor cümleler..
O seni sevse bırakıp gidermydiyle devam eden laflar.
Ya seni o kadar çok seviyorum ki..
Ne bir başka bir insanoğlu dindirir bu sevgimi.
Ne de ölüm.
Artık etrafımdaki hiç kimseye seni anlatmıyorum.
Onlarda seni sormuyorlar
Seninde etrafında kimsenin beni sorduğunu sanmıyorum.
Zaten hem neşelisindir şu an hemde meltemli serin.
Aklına bile getirmemeye çalışıyorlardır senin.
Belki sen benli bir cümleye başlasan
Onlar hemen araya bir laf sokar
Güldürürler gülmeye hazır bekleyen gözlerini...
Aklımdan çıkmayan tek şey.
Bir insanın önce yüzü sonra gözleri nasıl güler
İşte benim bi tanemin önce gözleri gülerdi
Sonra yüzü...
O kadar çok özledim ki seni.
Korkudan istanbula bile gelemiyorum
Ya diyorum başka bir adamın omzunda görürsem seni
Ya diyorum başka bir el sıcaklığını hissediyorsan.
Sonra yok diyorum bitanem yapmaz diyorum
Ve sabaha kadar ağlıyorum.
Hadi mutlu olsun herkes özellikle sen istanbul
ARTIK SANA KALKIP GELMİYORUM