Etobur Şiiri - Hüseyin Demircan

bu hasretlik nede acı
acıma ata vur kırbacı
yol alalım arabacı
acıkır bu ara bacı

rab acı çeken o kula
yardım ederek okula
gitme hak hukuku tanır
ister istemez utanır

insan olan baksa buna
şekil verir ak sabuna
okul sebeb bu talebe
olmaz köyde aptal ebe

galebe gelip tahsili
alıp tarladan mahsülü
daim bol miktar kaldırır
eşine bardak aldırır

akşam içer nar şerbeti
pişer kuzu körpe eti
yenir karı koca yatar
ve sonra somya yay atar

dünyası başa yıkılır
eşinin canı sıkılır
lakin bu okumuş bacı
değil başı tulumbacı

tulumu çeker sırtına
hızı ile bir fırtına
tamir eder somyasını
gece ıslar bamyasını

ki enerji boşa kayıp
olmaz üstelik çok ayıp
milli servetin israfı
tasarruf et doldur rafı

et süt gibi gıda ile
rahatca bütün aile
geçir huzur dolu ömür
sipariş et odun kömür

yanı sıra bir kaç ekmek
nene gerek tasa çekmek
çek dizgini arabacı
çıkmış işte kıra bacı

bekler bizim yolumuzu
hediyem bir kilo muzu
verip alalım bahşişi
öyle özledim ah şişi

şöyle bir kuzu etinden
kurtulmalı hasretinden
ağız tadı tüm emeli
etoburun bol yemeli..