Doğa, önüne aldığı bir sistem koşulunu, öylece korumak ve sürdürmek gibi sür git bir eğilimi taşımaz. Böyle bir eğilim, bilinçli öznel anlamalarla, özel koşullarla olasıdır. Bir süreç, böyle öznel korunsa dahi, Hüdai nabit değildir. Böyle bir görece durum, doğanın şartları içerisinde de kendiliğinden olasıdır. Örneğin; doğada, çürüme esasken; doğadaki görece özel koşula denk düşen organikler, özel koşulları içinde, milyonarca yıl çürümeden kalabilmektedirler.
Burada şunu demek istiyorum. Sosyal olaylar içinde de, etnikti bir oluşma, ila nabit sürer gider bir yapı değildir. Bu süremezliği siz insan hakkı, özgürlük gibi insansı anlamalarla dahi başaramazsınız. Ama görece, öznece diri tutmanın gayretleriyle, gelişememe seyirli ve mevcut topluma aykırı oluşla bir bilmezlik sorunu olacaktan sürer gidersiniz.
Doğanın ikinci bir kuralı daha vardır. Doğanın şartları içindeki bir oluşma, gelecekteki oluşmaların içinde kuvvetli olasılıkla içerilerekten kullanılırlar. Böylece doğa önüne aldığı olayın, eskiden işlev olup faal olanı koruyup, yeni birikmelerle değişip dönüşen, dış etkilere cevap veren organizeliklerini pek çok kez evrime uğratarak, ileri doğru süreç eşmesine de eğilim verirdir. İleri doğru kullanılabilir olmayanlar da, ya yok olurlar, ya güdük halleri ile ilişkilerini, benzer gruplanmalarla sürdürürler. Bu süreç sosyal olaylarda da sıkça böyledir.
Tarihin kendi koşulları içinde, insanlık tarihi; önce zorunlu bir etnikti inanç dönemleriyle ortaya çıkmışlardır. Etnikler, o etnikti anlayışın, tekli mantığı olmuşturlar. Her bir etnik yapılar, kendi sosyal yaşamlarını, birbirine göre; benzer devinmeler içinde ve farklı faz zamanlı ve farklı bakış açıları ile zıttı oluşlarla, süreci oluşturmuşlardır. Yine etnik yapılar çevrelerini, bu farklı oluşun zıt ve kendine özgü tekli mantıki anlayışlarıyla yorumlamışlardır. Çevrelerinde etnik sosyal birlikler kadar farklı, etnik tekli anlama ve anlatım mantığı vardı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta