Etme Gönül Şiiri - Kemal Okumuş

Etme gönül, söz dinle.
Bırakırlar bizi en yakın köşede,
Ağlatırlar çekinmeden bir de!
Etme gönül, söz dinle.
Kıymet bilmezlerin yüreğine gitme,
Vefadan bihabere vefakarlık etme
Etme gönül, söz dinle.
İnsan bencildir doğuştan
Rabbe sığın bu duruştan.
Etme gönül, söz dinle.
Elleri yumuktur beşerin doğarken,
Gönlü yumuk kalır yaşarken.
Gönlü yumuk olana gitme,
Etme gönül, söz dinle.
Sen ne kadar saçsan,
Altın, gümüş, inci, mercan;
Tükürür yüzüne bencil olan.
Etme gönül, söz dinle.
Allah’tan korktum deyip korkmazlar
Yetmezse kuldan da utanmazlar.
Seni senden eder uslanmazlar.
Etme gönül, söz dinle.
Önce buyur eder, sonra kovarlar,
Umut besleme sakın boğarlar.
Ölünce mezarına uğrarlar.
Etme gönül, söz dinle.
Sanma paylaşırlar bir sulu aşı,
Nefsin arzusu biter mi?
Ne sonu belli ne başı!
Etme gönül, söz dinle.
Bilirler kıymetini sanma
Gelirler hasta yatağında
Bir de musalla taşında.
Etme gönül, söz dinle.
Yitme gayri sevda dağında
Gül bitmeli bağında
Dikme mezar taşı bu çağında
Etme gönül, söz dinle!