Etme gölge Şiiri - İbrahim Tetik

Akıntıya çekme kürek,
Uğraşların gider boşa,
Mangal gibide değilse yürek,
Oluverirsin kullanılmaya hazır bir maşa.....

Dâim sahiplen kendini,
Etme emânet kimselere,
Sakla seni sevene sevgini,
Verme sakın! seni sevmeyen kalpsizlere.....

Gerçeklerle bir yüzleş,
Kaçmadan köşe bucak,
Doğuversin senin afkunda güneş,
Dostluklar ediniver sıcak sıcak.....

Dertsiz yoktur bir kul,
Kanunu bu hayatın,
Ara dermanları sende bul,
Kâinatta yaratılmış,şifâları hastalıkların.....

Soyutlama hayattan kendini,
Ediniver yer içinde,
Âtıl bırakıp yok sayma cismini,
Uluverirsin azâba düçâr beraberinde.....

Yine de bir düşün,
Var olmanın sebebini,
Kazanır değer seninle,herbir günün,
Mutluluklara etme perde,kendi gölgeni.....