Etme Be Sevdam Şiiri - Yılmaz Tosun

Yüreğim yangın yeri belalım…
Ne yalan sevdalardır beni ağlatan,
Nede yüreğime pas tutmuş prangadandır nefretim…
Etme be belalım…
Kıyma bana be sevdalım….
Bir zamanlar canındım hani?
Hani sesimi duymadan yapamazdın…
Hani bir an görmesen koşar gelirdin…
Hani sen beni çok severdin…
Ah belalım sen gittin tükendim ben bittim…
Ben onca duygularla sana hasretken,
Sen başka gönüllere girdin…
Hani benden başkasına o gözler hiç yaklaşmayacaktı…
Hani bana baktıkları gibi kimseye bakmayacaktı…
Hani son nefesimiz sadece biz olacaktı…
Her ne sebeple olursa olsun,
Her ne şartla olursa olsun hayalimiz hep var olacaktı…
Ben gidiyorum şimdi belalım…
Kurtuluyorsun benden…
Çok yakında cehennme gideceğim nefretimden…
Ve eski aşka yelken açacağım,
Sadece sana olan sevgimden…
Bana kıyarken için hiç acımadımı
En azından bir vedayadamı layık değildim…
Hiç bir şey veremedimmi sanaki,
Sesimi duymaktan bile tiksindin …
Şimdi gidiyorum belalım…
Sen mutlu ol yaban ellerde…
Ben şimdi gidiyorum sevdalım uzak bir sevgiliye…
İlk kez sana uzak olmayacağım…
Bu uzun yaşanmış bir öykü tadında kalacak…
Ama seni affetmem asla olmayacak…
Ben seni hep delice sevdim
Sana ömrümü hiç düşünmeden verdim…
Ama vedasız terk edilmeyi hiç hak etmedim…
Sen artık sevin be belalım…
Şimdi çok uzak diyarlardan bakacağım gök yüzüne…
O en parlak yıldızı hep sana benzetirdimya,
Şimdi o yıldızı gök yüzünden koparıp,
Bende kalan saç tellerline takacağım…
Her gece saç telelrin ellerimde uyuyacağım,
Sana çok kızacağım ama seni sen olmadan,
Hayatımın sonuna kadar yaşayacağım….
Etme be sevdam etme…etme…etme…etme…