Etme Allahın kimseyi perişan!

Etme Allahın kimseyi perişan
Yaşatma umut içinde bir hicran,sancılar içinde geçmiyor zaman
Lahza ruhuma sesleniyor heran, gözyaşlarım dinmez ne vakitte gelecek aşk için ağlayan
Yan ey bu gönlüm durma yan, elbet birgün dinecektir bu vicdan,sahipsiz değildir her insan

Kapım çalınmaz sukutum ar
Sabır ne kadar acımasız bir har, sessizlik içinde gözler bakar
Umut hazanın oldu, emeller kime kaldı, vakit hergeçen gün daraldı,yaramı dağlar
Hangi kuşu görsem, uçan kelebeklere sessizce nazar etsem, bilmem ki bu halimi kim anlar

Ağlamaktan gözlerim karardı
Ruhumun firkati hiç ses çıkartmadı, elem sinemde korlaştı
Her açılan kabir derin vir sızıyla sessizce ağlattı, hasretim içimi burkan ardı
Bahtımın kapısı açılmadı, aklım, izanım yolda bıraktı,gönlüm yaralı bir halin nazarıydı

Kime baksam içim sızlatır
Suskun kalışları dağlar, ruhumda figanlaşır, kalbim anlamaya çalışır
Mecalim yetmez gözlerim kararır, takatsiz halim sancıların kucağında bir yol alır
Hayıflanmak bir kederdir, nasıl hakkıyla anlaşılır, yaşamayan can şehrine muhtaç kalır

Ezan okunmaya başladı
Müezzinin sedası ne kadar latif bir ibret-i cebnaptı,beni benden aldı
Bilinmeyen mekanların iklimine attı,umman o an karşımdaydı,aşk maşuku için vardı
Hakikatin sevdası ne vakit ruhuma dokunacaktı, kalbim inşirahıyla bir teselli bulacaktı

Ne kadar hevesim varsa
Nefsimden neşet eden hülyalar birgün yanmam için vesile olacaksa
İtikatım kayıpların adresinde olarak karşımda duracak ve mütemadiyen utandıracaksa
Kimliksiz ve kişiliksiz ahvalim, sefil ve rezil melalim umudun senasında nasıl şaşıracak

Ey Rabbim sen bilirsin
Razı olduğun kullarından eyle,ruhumdan mağfiretini esirgeme, aşkına ram eyle
Bilgisiz ve bilinçsiz halimin kalbi lekelerininden anbean arınmam için fırsatlar halk eyle
Beni yüzüstü bırakma, mahzun nefeslerin nazarlarından ırak eyleme, firkatini nasip eyle