ANILAR...ANILAR..ANILAR..
ANKARA'DA YAŞANMIŞTIR
ETLİ LAHANA SARMASI
1968 Yılının kış aylarıydı, sanırım sömestr tatiliydi. Ablam iki yıl önce evlenip Ankara'ya gelin gitmişti ve bir yıl sonra da bir oğlu olmuştu. Babama telefon edip kış günü küçük çocukla bir yere gidemediğini ve çok sıkıldığını söyleyerek beni yanına göndermelerini istemiş. Ben de hazırlandım, iki gün sonra babam beni garajdan yolcu etti. Kamil Koç otobüsüyle ilk defa yalnız başıma Bursa'dan Ankara'ya güzel bir yolculuk yaptım. (Daha önce annemle yeğenimi görmeye ve bebek mevlidine gitmiştim). Akşam üzeri eniştem beni Ankara garajında karşıladı. Eve geldik, ablam sevincinden ne yapacağını bilemiyordu. Annem hepsine hediyeler ve ablamın sevdiği yiyecek bir sürü öte beri göndermişti. Hepsini açıp kendilerine verdim, teşekkür ettiler. Kayınvalidesi de eşini yıllar önce kaybetmiş, yalnız bırakmamak için ablamlar kayınvalidesinin evinde birlikte oturuyorlardı. Rahmetli Halide teyze beni çok severdi.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.